Panele fotowoltaiczne to inwestycja, która staje się coraz bardziej popularna oraz pożądana, zarówno wśród osób fizycznych jak i przedsiębiorców oraz firm prowadzących działalność gospodarczą. Z punktu widzenia prowadzonej rachunkowości oraz obowiązków podatkowych bardzo ważnym jest właściwe skategoryzowanie paneli fotowoltaicznych.
Księgowe i podatkowe ujęcie paneli fotowoltaicznych
Panele fotowoltaiczne to inwestycja, która staje się coraz bardziej popularna oraz pożądana, zarówno wśród osób fizycznych jak i przedsiębiorców oraz firm prowadzących działalność gospodarczą. Z punktu widzenia prowadzonej rachunkowości oraz obowiązków podatkowych bardzo ważnym jest właściwe skategoryzowanie paneli fotowoltaicznych.
Panele fotowoltaiczne uznajemy za środek trwały jeśli spełniają następujące przesłanki:
- są zasobami kontrolowanymi przez jednostkę (ujęcie rachunkowe) lub stanowią własność czy współwłasność jednostki (ujęcie podatkowe);
- są kompletne i zdatne do użytku w momencie przekazania ich do eksploatacji;
- przeznaczone są na potrzeby jednostki;
- przewidywany okres ich użytkowania, tzw. ekonomicznej użyteczności wynosi powyżej 1 roku.
W takim przypadku są one zaliczane do aktywów trwałych jednostki, do pozycji bilansowej: Środki Trwałe.
Jak ewidencjonujemy panele fotowoltaiczne, jako środki trwałe?
Uznanie paneli fotowoltaicznych za środki trwałe powoduje konieczność ich właściwej klasyfikacji. Po pierwsze musimy zadecydować, czy poniesione nakłady na fotowoltaikę będą stanowić odrębny obiekt inwentarzowy – wyodrębniony ewidencyjnie środek trwały, czy też nakłady zostaną włączone w wartość początkową (cenę nabycia) już istniejącej nieruchomości, na której posadowiona jest instalacja, z którym jest ona trwale powiązana.
Kiedy panele fotowoltaiczne stanowią odrębny środek trwały, a kiedy są ulepszeniem istniejącego środka trwałego? Od czego zależy ich klasyfikacja?
W sytuacji gdy, instalacje fotowoltaiczne mogą zostać zdemontowane bez ich uszkodzenia oraz bez uszczerbku dla konstrukcji obiektu budowlanego i przeniesione w inne miejsce – traktujemy je, jako odrębny środek trwały. Instalacje te mogą być nierzadko przyłączone do wewnętrznych instalacji elektrycznych budynków, czy wiat, ale ich montażowe prace nie wpływają znacząco na konstrukcję tych budowli. W przeciwnej sytuacji, gdy całość jest konstrukcyjnie ze sobą powiązana i nie można dokonać demontażu instalacji bez jej naruszania – wówczas nakłady na fotowoltaikę włączamy w wartość istniejącego, powiązanego środka trwałego.
Jak wygląda amortyzacja fotowoltaiki, jako środka trwałego?
Kwestia amortyzacji podatkowej paneli fotowoltaicznych, czyli zaliczenia do kosztów podatkowych jej miesięcznych odpisów zależy od powyżej przedstawionego zaklasyfikowania.
Jeśli panele fotowoltaiczne stanowią odrębny środek trwały, wówczas przypisujemy im następujące grupowanie KŚT: w grupie 6, podgrupie 66, rodzaj 669 – „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”. Przewidziana dla tego rodzaju stawka amortyzacyjna wynosi 10% w skali rocznej.
Gdy, panele fotowoltaiczne zostaną uznane za ulepszenie istniejącego środka trwałego, wówczas poniesione nakłady będą odpisywane w koszty poprzez amortyzację głównego składnika, według tej samej stawki amortyzacyjnej, np.: w przypadku budynków jest to zazwyczaj 2,5-4,5%.
Kiedy jednorazowa amortyzacja dla fotowoltaiki traktowanej, jako środek trwały?
W przypadku, gdy podatnik spełniła kryteria tzw. małego podatnika, a nabyty system fotowoltaiczny stanowi samodzielny środek trwały zaliczony do grupy 6 Klasyfikacji Środków Trwałych, to będzie mógł dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tego środka trwałego (systemu fotowoltaicznego), do wysokości określonego w przepisach prawa limitu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis.